Willa Janukowycza to dość wąskie określenie posiadłości byłego ciemiężcy narodu ukraińskiego. Ów prezydent zbudował sobie prawie 140 hektarowy „Wonderland” z wszelkimi możliwymi wygodami. Otoczony wysokim murem, z wojskową ochroną i za pieniądze podatników. Dziś to miejsce jest także nazywane Muzeum Korupcji i stanowi namacalny przykład megalomanii połączonej z niesamowitym drenażem państwowego budżetu.
Willa Janukowycza
Rozmiar posiadłości robi wrażenie dopiero, gdy przekroczy się jej bramę, a najlepiej gdy minie się pierwsze zabudowania i główny dom. Sama Willa Janukowycza (zwana także Honka) to takie trochę poplątanie z pomieszaniem w stylu bardzo eklektycznym. To, co zobaczyliśmy na własne oczy, przerosło nasze najśmielsze oczekiwania. Spodziewaliśmy się przepychu i „kapiącego złota”, ale rzeczywistość tym razem wygrała z wyobraźnią. Pomyśleć, że to wszystko powstało w niezbyt bogatym kraju, na polecenie jednego człowieka i za pieniądze milionów.
Historia tego miejsca jest… zwyczajna
Kiedyś w miejscu Honki stał naprawdę stary monastyr, który po I Wojnie Światowej został zburzony. Tuż przed kolejną wojną powstał na tym terenie swego rodzaju radziecki ośrodek wypoczynkowy, w którego posiadanie w 2002 r. wszedł Wiktor Janukowycz. Formalnie posiadał 1 ha terenu (ok. 0,72%), niemniej w kraju wielu możliwości nie stanowiło to większego problemu. Po prostu płacił równowartość 40 USD co miesiąc za dzierżawę.
Co tu się znajduje?
- Willa Janukowycza (Honka, 620 m2) z oranżerią i piwnicą win
- Drugi dom Janukowicza
- Willa gościnna
- Willa wybudowana dla W. Putina (tzw. putinówka)
- Pływająca restauracja „Galleon”
- Restauracja na jeziorze
- Potężny park z małymi kwiatkami i gigantycznymi drzewami
- Kilometry alejek i dróg, w większości z latarniami i ławeczkami
- Pole golfowe wraz z budynkiem klubowym
- Yacht Club
- Lądowisko dla helikopterów (Janukowycz miał 2 śmigłowce, ale jednym uciekł)
- Prywatne ambulatorium / mini-szpital
- Garaż na 70-80 samochodów wraz ze stacją benzynową
- Sztuczne akweny wodne z fontannami
- Cerkiew
- Kompleks sportowy – m.in. basen, kręgielnia, kort tenisowy, ring bokserski, boisko
- Centrum SPA z grotami solnymi, saunami i kliniką kriogeniczną
- Prywatne zoo
- Stadnina koni
- Strzelnica sportowa
- Obora, chlew, a więc również ubojnia, rzeźnia i masarnia
- Prywatna piekarnia i cukiernia
- Sady owocowe, szklarnie i pola uprawne
To raczej nie jest wszystko, ale pozwala na oko ocenić rozmiar przedsięwzięcia i jego koszty. Tych chyba nikomu nie udało się jak dotąd określić, choć krążą słuchy o kwocie znacznie przekraczającej miliard (!) dolarów. Kto bogatemu zabroni, prawda? Nam z kolei nikt nie zabroni rozpocząć przygody z Muzeum Korupcji od wirtualnej wycieczki. Tą przygotowała Open Ukraine.
Dojazd z Kijowa
Z dojazdem jest pewien logistyczny problem, ponieważ w grę wchodzi własny samochód, komunikacja (pod)miejska i lokalny Uber (Uklon). Sam Uber też jest w Kijowie obecny i nawet pokusiliśmy się o dokładniejsze porównanie obu usług. Zdecydowaliśmy się na hybrydę, gdzie do Muzeum Korupcji dotarliśmy marszrutką + marsz piechotą przez wioskę, a w drodze powrotnej skorzystaliśmy z Uklon. Tak wyszło taniej, niemniej trochę czekaliśmy na transport powrotny. Willa Janukowycza nie leży na peryferiach Kijowa i kierowcy ewidentnie nie byli zainteresowani akceptacją kosztownego dla nich zlecenia. Oczywiście pod bramą stały taksówki, ale chyba nie trzeba dodawać, że oferowane ceny były dyplomatycznie pisząc, nierynkowe.
Jedź na ostatnią, północną stację niebieskiej linii metra (Heroiv Dnipra). Skorzystaj z wyjścia nr 2, które wyprowadzi Ciebie na dość rozległy bazar osiedlowy. Tutaj, wzdłuż Obolonskyi Ave, stoją przystanki autobusowe i jeden z nich jest nasz – autobus 792. Ponieważ rozkłady są często zmieniane, najlepiej dopytać się jednego ze stojących tam kierowców, skąd odjeżdża bus… lub marszrutka nr 397 (lub 902). Jeśli nie zadziała, spróbuj hasła „Janukowycz” albo „Mezhyhirya (Mezhygorie)”.
Koszt to ok. 50 UAH za osobę płatne u kierowcy, czas jazdy ok. 30-40 minut. Dobrze jest zasygnalizować, że chcemy wysiąść we wsi Nowi Petriwci z pewnym wyprzedzeniem. Nasz autobus nie stawał na każdym przystanku. Ostatni etap przemierzamy pieszo – latem może być bardzo gorąco, a trasa nie ma zbyt wielu zacienionych odcinków. Na szczęście to w większości asfalt.
Czytaj dalej na stronie 2 ↓